Bastırılan Duygular

06/12/2023

Uzun zamandır içimde bastırdığım saf bir aşk var. Yıllardır içimde gömülü olan ve filizlendikçe üstüne basarak ezip toprak eklediğim saf bir aşk.

Daha önce bu güne kadar hiç zorlanmamıştım bu duyguları bastırırken ama artık zorlanıyorum. En son ne zaman mutlu olduğumu bile hatırlamıyorum. Hatırladığım tek şey mutluluğumu ortaya çıkaran tek kişinin o olduğu.

Onsra'ya olan duygularım yıllardır bitmeyen saf bir sevgiden ibaret. Her zaman içimde bastırdığım ama onunla yakınlaştıkça tekrar tekrar filizlenen bu duyguları bu sefer filizler yüzeye çıkamadan bastırmaya çalışıyorum. Bunun ne kadar zor bir şey olduğunu tahmin bile edemezsiniz. Deli gibi sevsenizde sevmiyormuş gibi yapmak, duyguları görmezden gelmek ve "ben ona aşık değilim" demek gerçekten çok zor.

Satürn'ün ölümünden sonra o kadar çok yara aldı ki kalbim ve ruhum.. Bu yaralar yüzünden tüm kalbimle güvendiğim Onsra'yı bile sevmekten korkar hale geldim. Halbuki Satürn'ün ölümünü hafif atlatmamı sağlayan kişi oydu. O dönem delirip kendi canıma kıymadıysam bunu ona borçluyum.

Normalde -sevgimi bastırmadığım zamanlarda- çok sık düşünmezdim onu ve günlük hayatıma kolayca yoğunlaşırdım. Şimdi öyle değil, her zaman aklımda yalnızca onun adı yankılanıyor. Zihnim bile bazen bana bağırmayı bırakıp "Harbiden sen hâlâ Onsra'ya olan duygularını niye bastırıyorsun?" diye soruyor. Kalbimde çok büyük bir ağırlık var. Tonlarca ağırlıkta demirin altında ezilmemek için çırpınıyor sanki kalbim.

Evlenmeyi zerre düşünmeyen ben her fırsatta "Onsra olursa evlenirim, cidden evlenirim ama o olmazsa evlenmek istemiyorum." derdim. Ulaşılmaz görürdüm çünkü. Bu yüzden rahatça dile getirirdim. Sadece mutlu ve iyi olduğunu bilmek yeterliydi benim için. Sevgimin büyüklüğünü ancak bununla kanıtlayabilirim. Çünkü gerçekten tüm sülale evlilik fikrine bakış açımı bilir ve bana evlilikle alakalı bir şey sormaya bile korkarlar. Geçenlerde teyzeme ve anaanneme ondan bahsettim. Yüzlerindeki şaşkınlığı görmeliydiniz. Teyzem o an meyve yiyordu ve "Benim aklımda biri var aslında. O olursa evlenirim ama o olmazsa evlenmem." dedim ve meyve kadının boğazında kaldı. Düşünün ne kadar büyük bir tabu olduğunu. Sevgimin büyüklüğünü ancak bunu size itiraf ederek gösterebilirim. Ben kendi tabumu yıkıp atacak kadar çok seviyorum sonsuzumu.

Son zamanlarda onu öyle çok düşünüyorum ki bu rüyalarımı etkilemeye başladı. Son günlerde çok sık onla ilgili rüyalar görmeye başladım. Biri bitiyor hemen diğeri başlıyor. Kalbim bu baskının altında öyle bir eziliyor ki canımı yakmaya başladı.

Another Love şarkısının çevirisine baktığımda duyguyu hiç hissedemezdim. Neden insanlar birilerini sevmek isteyip sevemiyor ki diye düşünürdüm. Keşke bu şarkının duygularını iliklerime kadar hissedecek duruma gelmeseydim. Onsra'yı sevmek istiyorum ama korkuyorum. Ağlamak istiyorum ama zamanında çok canımı yaktıkları için gözyaşım kalmadı. Sevmek isteyip aynı zamanda sevmemek için duyguları bastırmak kadar acı bir şey yok şuan benim için. Canım acısa bile ağlayamamak kalbimi daha çok yoruyor.

Sonucu biliyorum, hiçbir zaman bizden tekrar olmayacağını biliyorum. Ruhunu iyileştirse dahi bizden olmayacağını biliyorum. Ama içimde yıllardır saklanan bu duygular bunu kabul etmek istemiyor ve böyle söylediğim için daha çok hırçınlaşıyorlar. "Neden her zaman kötüyü düşünüyorsun? Bir kez olsun olumlu yaklaşamaz mısın şu aşk hayatına?" diyorlar. Nasıl yaklaşacağım? Binlerce kez ruhuma ve kalbime saplanan bıçakların bıraktığı yaralar geçmezken nasıl iyi düşünebilirim? Böyle hastalıklı bir zihne sahipken nasıl düşünebilirim?

Söyler misiniz, hastalıklı bir zihni olan birini kim niye sevsin? Eskiden aşık olduğu kişiyi toprağa gömmüş ve düzenli bir şekilde onun mezarını ziyaret eden birini kim niye sevsin? O aşkından eser kalmasa da, en iyi arkadaşımdı dese de kim inanır? Bu güne kadar bu sebepler yüzünden sevilmeyen, üstüne bunları fırsat bilen kişiler tarafından kullanılan kişi bendim. En iyi arkadaşımdı desem bile, aşkım eskisi gibi değil desem de, onun yeri çok farklı desem de inanmadılar. Ölüyü bile kıskandılar.

Bende öyle bir yara açtılar ki ben tabularımı yıkacak kadar çok sevdiğim kişiyi sevmekten deli gibi korkar hale geldim. Normalde onunla ilgili bir yazı yazınca hemen ona gönderirim. Çünkü burayı ve ona ait yazılar yazdığımı biliyor. Bu yazıyı ona nasıl atacağım? Ben bile kendime "Onsraya tabularımı yıkacak kadar aşığım." dedirtemiyorken -buraya yazıyor olmam bunu içimde kabullenebildiğimi kanıtlamaz- ona nasıl okutacağım bu yazıları?