Mezardaki Çiçek

07/03/2025

Bugünde adımı taşıyorum, sanki ben seçmemişim gibi. Takındığım bir maske var, Mezardaki Çiçek diyorum ben ona. Satürn'ün ölü toprağında doğan çiçeklerin ölüme tutunan yaşamı demek. Yani ben işte.

Köklerim toprağın altındaki sessizliğe karışmış, iskelete doğru uzanıyor ama inatla toprağın üstünde kalan kısmım güneşe dönmeye çalışıyor. Çelişki mi? Hayır, ben böyle var olabiliyorum.

İnsanlar yarattığım dijital mezara bakıyor. Kimi merak edip içine giriyor kimi ise ürküp geçiyor. Maskemin adının hikayesinde en fazla ne olabileceğini söyleyip aşağılayan bir kesim var. Oysa adımın tamamı içimde saklı. Mezar Satürn, çiçekse benim. O toprağın altında derin bir uykudayken ben toprağın üstünde titriyorum. Benim haykırmam bekleniyor ama ben çoktan suskun kalmayı seçtim. Çünkü bazı sessizlikler en büyük çığlıktır.

Everskies'da pixellerden oluşan bir gölgeyim ve o pixellerin arasına Satürn'ü gizledim. Beni gören herkes onu görmesede olur. Yeter ki ben unutmamış olayım. Yeter ki bu çiçek o mezarın başında kalmaya devam etsin.

Bloğumda ise kelimelerden oluşan belli belirsiz bir gölgeyim. Bir gölge var ama şekli şemali anlaşılmıyor. Az sayıda kitlem var ama daha fazla kişiye ulaşsın istiyorum. İstiyorum istemesine ama eminde değilim. Yazdıkça nefes alıyorum ama birileri okur diye de korkup nefesimi tutuyorum. Çünkü bir kere görünür oldun mu seni izlerler. Ve ben izlenmekten ve anlaşılmaktan korkuyorum.

Birileri bana seslenince korkuyorum bazen. Sanki içimde saklı kalmış yasları fark edeceklermiş gibi geliyor. İzanami, ne kadar tanıdık ve ne kadar yabancı gelebilir birine? Ne zaman böyle desem Satürn'ün fısıltısını duyuyorum. "Sen mezarımdaki çiçeksin"

Sessizce var oluyorum iki yerde. Görünmek istemiyorum ama yok olmak da istemiyorum. Bu maske başkaları için nickname gibi görünebilir. Benim içinse kendi mezar taşımı kendim taşıyorum.

Belki de mezardaki çiçek benim hayattaki formumdur. İçimde sessiz bir cenazeyle bir mezarda varoluyorum. Kendi yarattığım dijital mezarı yazılarımla süslüyorum şimdi. Mezardaki çiçek olmaktan yorulmadım ama bazen unutuyorum böyle olduğumu. Ama her gün şunu biliyorum ki ben hem o dijital mezarım hem de gerçekten Satürn'ün mezarında toprağın üstünde yaşayan çiçeğim. Ve bu hikayeyi ancak ben taşıyabilirim.