Kaybolan Benlik

27/07/2024

Sonu gelen hikayenin daha ne kadar sonu gelebilir? Geliyormuş işte. Bitti sanılan hikayemin sonunu daha yeni öğrendim. Şimdi size Onsrayla olan gerçek sonumu yazacağım.

Onsra beni takip etmeyi bırakmış. Sebebini merak ettim ama son attığım mesajıma bakmadığı için ona soramazdım. Bu sebeple kendim öğrenmeliydim. Başta şarkı çıkaracağı için sadece sanatçıları takip ediyordur diye düşündüm. Çünkü takip ettiği kişilerde büyük bir azalma vardı. Takip ettiklerine bakarken arkadaşlarına rastlayınca kaşlarımı çattım. Onlar duruyorsa ben niye durmuyordum? Biraz daha kaydırınca geçen yazımda bahsettiğim fotoğraftaki kızın hesabını buldum. Kızın profiline girmemle her şey bitti zaten. İlişkileri varmış. Bu yüzden beni hayatından çıkarmış.

Artık geri dönüşü olmayan bir yoldayız. Birbirimizin hayatından tamamen çıktık. Ama üzüldüğüm nokta bu değil. Beni kahreden, beni bombok hissettiren şey biriyle ilişki yaşaması değil. Hayatımdan ara ara çıktığı halde hep gelen Onsra'yı bu kez cidden dönmemek üzere uğurlamak zorunda kaldım.

O an her şey yapboz parçası gibi birleşti. Satürn öldükten sonra Satürn'den önce beni tanıyan Rudra dışında herkes çıktı hayatımdan. Kötü anlamda değiştim. Bu değişimi kimse kabullenemedi ve gitti. Darbe üstüne darbe yedim bu zor süreçte. Bir noktadan sonra kendimi unuttum. Sonra Onsra yine hayatıma girdi ve ben onun sayesinde 2 sene Satürn'ün acısına dayanabildim. O topladı beni, o destek oldu bana. Kimse beni sarıp sarmalamazken o yaptı. Bana değer verdi.

Hayatımdan kısa bi süre çıktığında acıma yönelmiştim. Sonra yine hayatıma girdi ve işte size anlattım onları. Bana benden kalan, bana beni hatırlatan tek şeydi. Onun sayesinde yolu bulabiliyordum. Onun sayesinde kafam yerindeydi. Şimdi o yok ve dönmemek üzere gitti. Bana benden kalan son şey gitti. Bana beni hatırlatan son şey gitti.

Canım çok yanıyor. Kayboldum adeta. Ben kimim, neyim bilmiyorum. O hayatıma girdikten sonra kimlikteki ismimi sorun etmemeye başlamıştım. Çünkü bana o yanımı hatırlatıyordu. Artık katlanamıyorum. Tekrar Izanamiyim. Izanami olarak kimim bilmiyorum. İzanami'yi yıllar önce neye göre yarattım bilmiyorum. Ben Izanamiyim ama kendi yarattığım Izanami'yi bile tanımıyorum.

Ondan deli gibi nefret etmem gerek ama hâlâ ona aşığım. Başka kimseye aşık olamayacağımı biliyorum. Bu yüzden zaten Onsra ya... Ben onun için her şeyden vazgeçmeyi göze almıştım. Ben ilk kez Satürn'den sonra kendim için bir şeyler yaptım Onsra sayesinde. Şimdi kendim için yapabileceğim bir şey bile kalmadı.

Bağırarak, haykırarak ağlamak istiyorum. Neden? Neden bana olan ilgisini kabul etmeyip yıpratıyor her şeyi bu kadar? Evet, beklenti içinde olmadığımı söylemiştim. Bunları biliyorum ama hayatımdan çıkabileceğini düşünmemiştim. Ben ihtiyaç duydukça ona sığınmak için kaçamayacağım artık. Sığınacak hiçbir yerim kalmadı. Beni karmaşadan koruyacak kimse kalmadı. Benim güvenli alanım diyebileceğim kimsem kalmadı.

Kalbim ağrıyor, nefesim kesiliyor ve ruhum bedenimi terk etmek için çırpınıyor. Hani aşk güzeldi? Bana acı vermekten başka işe yaramıyor. Canım yanarken, onun yüzünden canım yanarken yine ona sığınmak istiyorum. Aptalım, salağım... Ama aşığım işte. Başkalarını sevebilirim, hoşlanabilirim ama aşk... Aşk mümkün değil.

Bir ihtimal evleniriz diye düşünüp tam bize olan bir ilk dans şarkısı bile bulmuştum. Artık dinleyemiyorum o şarkıyı. Sonsuzluk bile son bulurmuş. Acı verirmiş sonsuzluğun sonu. O yüzden belkide sonsuzluğun sonu yok demişlerdir bize.