Kabullenme

21/12/2023

Kaç saattir bu haldeyim bilmiyorum. Gözyaşlarım dinmiyor, başım ağrıyor.. Hıçkırarak, çığlık atarak ağlamak istiyorum ama evde tek olmadığımdan hepsini içimde tutmak zorundayım. Neden diye sordum defalarca, neden?

Onsra'ya olan hislerimi ancak kabullenebildim. Bundan kaçamayacağımı biliyordum. Uzun süre içime hapsedemeyeceğimi biliyordum. Neden? Dünyada milyarlarca insan varken neden o? Neden yalnızca onu istiyorum? Neden yalnızca onu bu denli sevebiliyorum?

Çok düşündüm, saatlerce ağlayarak bu sorulara cevap aradım ama yoktu. Kalbim tonlarca ağırlıktaydı sanki. Nefes aldıkça göğüs kafesimi acıtıyordu. Kalbimi o an söküp atmak istedim. Ben daha önce birini sevdiğim için hıçkırarak ağlamamıştım.

Onunla ilgili en çok minik gamzelerini severim, bilirsiniz. Gözlerimi her kapattığımda zihnimde canlanıyor. Belli belirsiz parıltılar barındıran gözlerini görüyorum, ona çok yakıştırdığım ve benden başka kimsenin fark etmemesini umduğum minik gamzelerini görüyorum. Gözlerimi açtığımda ise kalbimin ağırlığını hissediyorum.

Ona tekrar aşık olmamak için çok dua etmiştim. Acı çekeceğimi biliyordum. Öyle oldu, acı çekiyorum şuan. İnsanlar birini sevince mutlu olmalı, ben neden acı içindeyim?

Bir anlığına bile olsa aklımdan çıkmıyor. Kendimi hep onu düşünürken buluyorum. Bazen minik gamzeleri gözümün önünde canlandığında gülümsüyorum. Bazen ona deli gibi sarılmak istiyorum. Bazen.. bazende bu yüzden acı çekiyorum işte.

Hep acıdan bahsettim, neredeyse lanet okuyacakmışım gibi görünüyor sanırım. İyi yönlere odaklanmak istiyorum biraz. Kalbimi ve ruhumu onun varlığı iyileştiriyor. Onun ismini duyunca bile damarlarımdan sıcak bir şeylerin akıp geçtiğini hissediyorum. Ne zaman konuşsak her şeyden kaçabilmişim gibi hissediyorum. Sanki farklı bir diyardaymışız ve o kapıyı sıkıca tutarak kötü şeylerin içeri girmesine engel oluyor gibi. Arada zaman farkı olmasaydı yine koşa koşa ona sığınırdım. Onsra hep beni kötü şeylerden korumak için yanımdaydı. Bunun ne kadar iyi hissettirdiğini tarif bile edemem.

Normalde temas seven biri değilim. Bunda sanırım eskiden yaşadığım ilişkilerin payı büyük. Zaten size kısa bir seride anlatmıştım başıma gelenleri. Her şeye rağmen Onsra'ya sıkıca sarılmak istiyorum. Uzak mesafe ilişkiden mi kaynaklıdır bilmem ama gerçekten istiyorum. O çok sevdiğim minik gamzelerini okşamak istiyorum. Hatta ben yüz yüze gelsek muhtemelen gözlerinden çok o tatlı minik gamzelerine bakardım muhtemelen. Ah, bunları yazarken bile yüzümde aptal bir gülümseme oluşuyor. Onunla olursam tüm acılarım dinermiş gibi hissediyorum, neden bilmiyorum.

Bir arkadaşım var, dayanamayıp ona yazdım. "Yarım kalan, aslında bitti dediğiniz ama bitmeyen bir şeyler var ikiniz içinde." dedi. Doğruydu, bitirmeye mecbur edilmiştik. Peki benim gibi hissediyor mu? Bundan emin değilim işte.

Söz konusu bu duygular olunca Onsra hiç net olmadı. Olumlu veya olumsuz bir şey demedi. "Yüz yüze konuşursak belki bir şeyler değişir." derdi hep. Arkadaşıma göre bu durumda 3 seçenek vardı. 1- Benim gibi acı çekiyor ve aramızdaki şeyin tamamen bitmesinden korktuğu için ve hayatında hep kalmam için hiç yüz yüze görüşmeye gelmemesi. 2- Yüz yüze görüştüğümüzde geleceğinden bahsederken beni dahil etmemesi, ilk ve son görüşmemizin olması ve bir şansımızın daha olmayacağına karar verilmesi. 3- Yüz yüze görüştüğümüzde her şeyi konuşup ilişkiye bir şans daha vermek.

Yüz yüze gelince iyi veya kötü bir sonuca varılacağının farkındaydım fakat bir şeylerin bitmesi korkusu yüzünden bundan kaçabileceği hiç aklıma gelmemişti. Arkadaşım erkek olduğundan Onsra'nın gözünden bakarak tahminlerde bulundu ve bu zihnimde bazı parçaları oturtmaya yetti. Erkeğin zihnini sadece erkek anlar ya da bir kız, bir erkekten hoşlanıyorsa bu konuda danışabileceği en iyi kişi bir erkek arkadaştır derler ya. Doğru gerçekten.

Eğer yarım kalan ve istemeden biten ilişkimiz yüzünden ya da bir gün hayatından tamamen çıkıp gitmemden korkup acı çekiyorsa bu benim canımı daha çok yakar. Ben onun acı çekmesini istemiyorum. Sadece mutlu olmasını ve iyi hissetmesini istiyorum.

Ona en ufak bir zarar geldiğinde canım deli gibi yanarken bu ihtimal gerçekse nasıl kaldıracağım? Daha ben ona olan aşkımı yeni kabullenip acı çekiyorken bu ihtimalin gerçekliğini nasıl kaldırırım?

Onsra lütfen, lütfen acı çekmiyor ol. Lütfen iyi hisset. Acı çektiğini görmeye, bilmeye dayanamıyorum. Ben seni özenle bir kutuda saklayıp tüm sevgimle zarar vermeden yaşatmaya çalışırken benim yüzümden acı çekiyor olma lütfen. Seni seviyorum, seni kalbim acıyacak kadar çok seviyorum. Seni sevdiğim için ağlayacak kadar çok seviyorum. Seni tabularımı yıkacak kadar çok seviyorum. Lütfen acı çekme sonsuzum, lütfen..