Benim Tatlı Uyuşturucum

03/07/2023

Bu günümü Serendipity için ayırdım. Uzun uzun vakit geçiremediğimizi söylediği için tüm gün yanında oldum. Doğruyu söylemek gerekirse uzun zamandır ilk kez tüm gün boyunca huzurlu hissettim.

İlk önce piknik yapmak için sözleştiğimizden avmde buluşup pizza ve atıştırmalık aldık. Daha sonra içecek alıp yeşilliğin ve ağacın bol olduğu parka geçtik. Havanın sıcak olmasına rağmen serin bir esinti vardı. Piknik için en ideal hava şartı budur. Güzel gölge bir yer seçtikten sonra piknik örtümü serdim ve yiyeceğimiz şeyleri hazırladık. Açıkçası pizza hiç güzel değildi ve bu iştahımızın kapanmasına sebep oldu.

Yemek yerken son buluşmamızda bahsettiği kızla son yaşadığı olayları anlattı. Kıskançlık hissetmeli miydim bilmiyorum ama hissetmedim. Eski sevgilisi olduğu detayını vermesine rağmen hiçbir şey hissetmedim. Hâlâ niye hissetmediğimi düşünüyorum. Bilmiyorum, bana -bir şey hissetmemem- garip geldi. Belki normal olan budur. Belki de kendimden fazla emin olduğum için artık kıskanmıyorumdur.

Yemek yedikten sonra yanımıza bir kedi geldi. Uysaldı ve kendini sevdiriyordu. Biraz onunla ilgilendikten sonra ben yatıp dinlenmeye başladım. Son günlerde feci yorgundum ve şuan hissettiğim huzur uykumu getirmişti. Serendipity kediyle fotoğraf çekilmek istediğini ve kalkmamı söylediğinde başta ne olduğunu anlamadım. Kediyle tek başına çekilmek istiyor sanmıştım. Uzandığım yerden kalkıp poz verdim ve birkaç fotoğraf çekildik. Daha sonra yine aynı pozisyonu aldım. Kedi etrafımda uzanmak için yer aradıktan sonra sol koluma başını koyarak yattı. Kedinin fotoğrafını çekeceğini söyledi. Eve döndüğümde fotoğrafları istedim. O an fark ettim; sadece kediyi değil beni de almış kadraja, şapşal.

Bir süre sonra Serendipity de uzandı ve tepemizdeki ağacın yapraklarını izlemeye başladık. Aynı zamanda müzik dinliyorduk. Konuşmadığımız ve yan yana yattığımız o anı size sanırım şu şekilde anlatabilirim:

Kafamda bağırıp çağıran o ses yoktu. Bu yüzden sanki onu öldürmüşüm gibi davrandım. Fark etti mi bilmiyorum ama elim hep boğazımdaydı. Köprücük kemiklerimin boynumda oluşturduğu o minik çukura hafifçe parmağımı bastırdım. Buradan darbe alsam net ölürdüm. Bu yüzden elimi silah yapıp oraya biraz daha bastırdım ve ateş eder gibi yaptım. Bir günlüğüne de olsa kafamdaki sesleri öldürmek için iyi bir yöntemdi. Etrafı izledim acaba bir şeyler düşünür müyüm diye, düşünmedim. Zihnim bomboştu. Sanki Serendipity benim tatlı uyuşturucumdu ve o yanımdayken ben bambaşka bir dünyada sessizlik içinde duruyordum. Bazen ona doğru dönüp kısa bir süreliğine izledim. Herkes tepedeki ağacın dallarını manzaram zannederken benim manzaram oydu. Tek başımayken Lil Bo Weep - Don't Mind Me dinlediğimde zihnime pek çok kötü düşünde dolduğu için acaba gerçekten işe yarar mı diye onun yanında açtım şarkıyı. Tek bir kelime dahi geçmedi zihnimden. Sanki onun etrafındayken bir kalkan tarafından korunuyordu zihnim. O sessizliğin huzuru kelimelerle tarif edilebilse keşke.

Biraz sohbet ettik, bir ara priv hesabımdaki saçma videoları açıp izlettim derken o da bana galerisindeki komik videoları izletmek istedi. Bu sefer ona daha yakın bir yere uzandım. Videoları izlerken o kadar çok güldüm ki gözümden yaş geldi. Hatta makyajım bile bozulmuştu. Ekranda bazen onun yansıması görünüyordu. Fark etti mi bilmiyorum ama etmediyse bile şuan öğrenecek. Videolardan çok onu izledim; güzel yüzünü, tatlı bakışlarını, güzel gülümsemesini... Kendini bazen pek beğenmiyordu ama o kusurlarıyla bile kusursuz olacak kadar güzeldi.

Videoları izlerken ne oldu tahmin edin. İp ucu vereyim mi? Bir anlığına neye uğradığımı şaşırdığım bir şey gerçekleşti. Hayır, tabi ki öpüşmedik. Öyle bir şey gerçekleşmiş olsa bu kadar uzun şey yazmak yerine yazım kurallarına bile dikkat etmeden kocaman harflerle tek cümlede duyururdum. Her neyse. İki köpek kavga ediyordu ve bir tanesi üstüme doğru yuvarlanınca haliyle bende yuvarlandım. Kendimi tutmasam muhtemelen birkaç tur atardım. Ne olduğunu anlamaya çalışırken Serendipity ayağa kalkıp köpekleri ayırmaya çalıştı. Ben hâlâ yattığım yerde olayı kavramaya çalışıyordum. Etrafımızdaki herkes köpeklerden korkmuş kalkarken ben köpeklerin dibinde şaşkınca hâlâ uzanıyordum. En son oturur pozisyona geçip "yuvarlandım lan az önce" dedim kendi kendime. Yeni yeni algılarım açılıyordu. Daha sonra Serendipity'ye yardım ettim. Bir süre köpekleri ayırmaya çalışsakta beceremedik. En son yanımıza bir çocuk geldi ve köpekleri yanımızdan götürdü.

Bir süre daha oturduk ve müzik dinledik. Serendipity çekirdek almıştı. Paketi açmaya çalışırken "Açarsam ne kadar vereceksin?" dedi. "Ben sana kalbimi vermişim, daha ne istiyorsun?" dedim. Güldü, o gülüşü sayesinde zihnimdeki sessizliğin yerini açan çiçeklerin sesinin aldığından haberi var mıydı acaba? Sanmıyorum. Keşke gösterebilme imkanım olsaydı.

Birbirimize sevip sevmediğimiz şeyleri mi sorsak diye düşündüm. Birbirimizi daha iyi tanımak için güzel bir fikirdi ama vazgeçtim. Onu bir şeyler yaşarken pek önemli değilmiş gibi söylediği şeylerle tanımak daha çok hoşuma gidiyordu. Mesela asitli şeyler içmeyi ve peynirli cheetosu sevmiyordu. En sevdiği disney prensesi Mulandı ve bir diğer sevdiği prenses Jasminedi.

Yazıyı uzun tutmak istemiyorum. Uzun tutarsam hissettiğim huzuru size aktaramam diye düşünüyorum. Kısa ve öz biçimde bu günü anlatarak huzuru göstermek istedim. Huzur buydu. Anlatılamayacak kadar mükemmeldi ve kelimeler yetersiz kalıyordu.

Gün içinde zihnim o kadar bomboştu ki bazen bir şeyleri unuttum mu diye düşünüyorum. Hayır, hiçbir şeyi unutmadığıma eminim. Her şeyi hatırlıyorum ama zihnimin bu sessizliği bir şeyleri unutmuşum gibi hissettiriyor. Uyuşturucu kullanan insanlar uyuşturucunun etkisinden çıktığında nasıl hiçbir şeyi hatırlamıyorsa benimki de o misaldi. Serendipity benim tatlı uyuşturucumdu ve ben bu uyuşturucuya aşık aptal bir yosundum.