4 Yıl

25/10/2023

Bugün geçen yıla göre biraz daha iyi hissediyorum. Bir fark var ama. Bu sene mezarlığa gidemedim. Geçen geceki telefon konuşması yüzünden mezarına gitmeye yüzüm yoktu. Gidersem mezar taşına kazılı ismine uzun uzun bakamam.

Gözlerimi açar açmaz yaptığım ilk şey bende olan videolarına bakmaktı. Satürn o kadar gerçek dışı geldi ki o an gözüme sanki o benim gördüğüm kısa bir rüyaydı. Bu cehenneme benzeyen hayatımda önümde beliren kısa ve güzel bir rüyaydı sanki. Şarkı söylediği video kaç kez başa sardı bilmiyorum. Uzun bir süre onu izledim. Ona dokunmak istedim. Yapabildiğim tek şey ekranı okşamaktı. Ona o kadar çok dokunmak istedim ki canım yandı. Önceden nefesim kadar yakınımda olan birinin şimdi ne dokunabildiğim ne de görebildiğim kadar yakınındayım. Çok tuhaf ve acı verici değil mi?

Kafamı dağıtmak için arkadaşıma gitmeye karar vermiştim. Hazırlanıp evden çıktıktan sonra Satürn adına sokak kedilerine vermek için kedi maması aldım 1,5kg. Tüm mevzu arkadaşımdan çıktıktan sonra başladı zaten.

Sokak sokak gezip gördüğüm kedilere mama vermeye başladım. Her birinin fotoğrafını çektim. Normalde de onun adına bazen sokak kedilerini beslediğim olurdu ama en çok bu gün kedileri beslemek içimde tarifsiz bir huzur oluşturdu. Ona yaptığım playlisti dinledim gezerken. Evimin yakınında paketin dibinde kalanları gördüğüm son kediye verdikten sonra paketi çöpe attım ve yürümeye devam ettim. Tam o esnada yanımda beyaz bir kelebeğin uçtuğunu gördüm.

Satürn aslında tüm gün benimleydi. Gelmeme sebebimi anlamak, öğrenmek için benimleydi. İyi olup olmadığımdan emin olana ve kendini gösterdiğinden emin olana dek yanımdan gitmedi. Ben yanına gidemedim diye suçlu hissederken o benim yanımdaydı. Sessizce beni izledi. Belki saçlarımı bile okşamıştır.

Eve girdikten çok kısa bir süre sonra Satürn'ün annesi aradı. Beklemiyordum aramasını ve görünce şaşırdım. Eşyalarımı bile yatağıma koymayı beklemeden açtım telefonu. Nasıl olduğumu sordu. İyiyim dememe rağmen sürekli sordu. Söylemek isteyip cesaret edemediği şeyler vardı anlaşılan.

"Bugün Satürn'ümü unutmamışsın." dedi ve ağlamaya başladı. Burukça gülümseyip duvarımda asılı olan fotoğraflarına baktım. "Ben onu hiçbir zaman unutmam ki." dedim. Nasıl unutabilirdim? O aşık olduğum kızdan daha fazlasıydı. O sığınabildiğim limanımdı. Birlikte hayaller kurduğum kişiydi. En iyi arkadaşımdı. Yorgun bile olsa iyi hissetmem için iki dakika bile olsa vaktini ayırandı. Beni her zaman destekleyendi. O benim okul denen cehenneme katlanmamı sağlayan kişiydi.

Ne tarz hayaller kurduğumuzu sordu. Birlikte aynı şehirde okumayı istediğimizi söyledim. Aynı şehirde okursak ev tutar birlikte yaşarız dediğimizi de söyledim. WhatsApp durumuma bir video atmıştım. Bir şarkının melodik kısmına onun ve benim ses kayıtlarımı koydum. Ona "Satürn ben.. ben yapamam." demiştim ve o bana "Hani senin bir sözün vardı. Yapamam demeden önce dene." dedi. "Denemeye bile gücüm yok ki." dediğimde "Deneme, yap." dedi. İşte bu kayıtlar vardı ve annesi bunu dinlemişti.

Kaç defa başa sarıp dinlediğini bilmediğini söyledi. Ne kadar dinlerse dinlesin yetmediğini söyledi. Satürn'ün sesi onu derinden etkilemiş. Kim bilir ne zamandır onun sesini duymaya cesaret edemedi kadın. Ne gibi sıkıntılarımız olduğunu sordu. Gerçekleri söyleyemezdim ona. "Okulda olanlar canımı sıkıyordu genelde. O konuları konuşurduk hep." diyebildim sadece. "Bazen ben kötü hissederdim, o beni dinleyip destek olurdu. Bazen o kendini çok kötü hissederdi ve ben iyi hissetmesi için elimden geleni yapardım." dedim. Kadın daha çok ağlamaya başladı. Onu o okuldan almadığına bin pişman oldu. Bunu söylediğimde gözlerim doldu. Çünkü ne kadar acı çektiğine bizzat şahittim.

Ağlamaktan konuşamayınca aynı şeyleri söylemeye başladı. En son özür diledi benden. Canımı sıktığını düşündü, kıyamam. "Öyle düşünmeyin. Aradığınız için mutlu oldum ve iyi hissettim." dedim. Onlarla ne zaman konuşsam iyi hissederim. Sanki Satürn bizim konuştuğumuz dili unutmuş da ben aradaki tercümanmışım gibi gelir hep. Bu yüzden iyi hissettiriyor.

"Satürn'ün tek arkadaşı senmişsin. Diğerleri gelip geçiciymiş. Bakıyorum öyle ve senden başka onla bu kadar ilgileneni görmüyorum. Onu hep hatırlıyorsun, her fırsatta ona dair bir şeyler yapıyorsun. Ailesini bile unutmuyorsun, her bayram arayıp soruyorsun." diyip tekrar ağlamaya başladı. O an canım öyle bir yandı ki Satürn'ün fotoğraflarına bakamadım. Sanki canımın yandığını anlayıp üzülürmüş gibi hissettim.

Beni aşağılayan, Satürn'ün hiçbir şeyi olmadığımı ve Satürn'ün gözünde bir hiç olduğumu söyleyen herkes Satürn'ü görmezden geliyordu aslında. Akıllarına nadiren geliyordu muhtemelen. Ama Satürn benim hayatımın merkeziydi. Yaptığım çoğu işteki ilham kaynağımdı. Akciğerim bile onun mezarından oluşuyordu. İkigaim ona verdiğim sözdü. Yaşama sebebimdi.

Telefonu kapatmadan önce "Seni çok öpüyorum, Satürn'e sarıldığım gibi sarışıyorum sana canım kızım." dedi. Onlarda beni bir köprü olarak görüyordu, biliyordum. Satürnle doğa üstü bir bağım olduğuna onlarda şahitti.